705. Norwegia

Fiord – rodzaj głębokiej zatoki, mocno wcinającej się w głąb lądu, często rozgałęzionej, z charakterystycznymi stromymi brzegami, powstałej przez zalanie żłobów i dolin polodowcowych.
Fiordy są charakterystycznym elementem peryglacjalnego krajobrazu wybrzeży Norwegii oraz Szkocji, Grenlandii, Islandii, Nowej Zelandii, półwyspu Labrador, chilijskiej Patagonii i Alaski.
Błędnie nazwą fiord określa się również adriatycką Zatokę Kotorską w Czarnogórze (nie jest ona pochodzenia lodowcowego)
Sognefjord (Sognefjorden) - drugi pod względem długości fiord na świecie, najdłuższy w Norwegii. Znajduje się w okręgu Sogn og Fjordane. Fiord zaczyna się około 72 km na północ od Bergen i ciągnie się 203 km w głąb lądu, aż do wsi Skjolden.
Najgłębszy punkt fiordu znajduje się 1 308 metrów poniżej poziomu morza, a jego szerokość waha się od 1,5 do 6 km. Posiada wiele odgałęzień.

Piękne, po prostu piękne... Chciałabym się chociaż raz obudzić i zobaczyć taki widok... 

^{http://www.niebieskamila.pl/index.php?lang=default&ct=2&mod=ShowMenu&a=select&id=158}

http://serwisy.gazetaprawna.pl/turystyka/galerie/649644,duze-zdjecie,1,kryzys-zmienia-turystyczne-trendy-polnocna-europa-coraz-popularniejsza.html

http://www.zdjecia.biz.pl/zdjecie,fiordy-norwegia-ludzie-rzeka-skaly-gory-chmury.php

 

704. Polska

Moja setna pocztówka z Polski (wrzucona na bloga!). Zamość to miasto na prawach powiatu, położone w południowej części województwa lubelskiego. Jest jednym z większych ośrodków kulturalnych, edukacyjnych i turystycznych województwa, a zwłaszcza Zamojszczyzny. Za sprawą unikalnego zespołu architektoniczno-urbanistycznego Starego Miasta bywa nazywany "Perłą Renesansu", "Miastem Arkad" i "Padwą Północy". Najwięcej obiektów zabytkowych skupia się na Starym Mieście. Główne cechy, wyróżniające zamojskie Stare Miasto, to: zachowany od czasu powstania układ urbanistyczny, regularny Rynek Wielki o wymiarach 100 x 100 metrów z ratuszem i tzw. kamienicami ormiańskimi, a także fragmenty umocnień obronnych wraz z pochodzącymi z okresu zaboru rosyjskiego nadszańcami. O Rynku wielkim możemy poczytać tutaj lub tutaj. W 1992 r. zamojskie Stare Miasto, stanowiące przykład renesansowej zabudowy miejskiej, zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.Z Polskich obiektów został mi jeszcze Park Mużakowski oraz drewniane kościoły i cała Polska będzie w posiadaniu :)

Kartkę otrzymałam od cinusiowej, dziękuję :*

703. Czechy

Uwielbiam tę pocztówkę, chociaż nie wiem czemu. Działa mi na wyobraźnie, nie jest obrazem (przynajmniej nic o tym nie wiem), jawi mi się sceną z filmów lub książek fantasy. Ale ja to lubię.

702. Nowa Zelandia

Piękna pocztówka z pięknego miejsca.
Bay of Islands to głębokowodna zatoka w regionie Northland, na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii. Położona 60 km północny zachód od Whangarei, znajduje się blisko północnego krańca całego kraju.
Jest jedną z największych wędkarskich, żeglarskich i turystycznych atrakcji Wyspy Północnej, a jednocześnie jest znana z wielkich zawodów wędkarskich, rozpropagowanych przez amerykańskiego pisarza Zane Greya w latach trzydziestych XX wieku.
Bay of Islands jest nieregularną w kształcie, szeroką na 16 km zatoką na północnowschodnim wybrzeżu wyspy. Naturalne kotwicowisko posiada kilka ramion wcinających się w ląd, z których należy wymienić przede wszystkim Waikare Inlet na południu oraz Kerikeri i Te Puna (Mangonui) na północnym zachodzie. Miasteczko Russell położone jest na końcu krótkiego półwyspu wdzierającego się w zatokę z południowego wschodu. Na północ od tego półwyspu znajduje się kilka wysepek, z których największymi są Urupukapuka (widoczna na pocztówce) na wschodzie i Moturoa na północy. Półwysep Purerua ogranicza zatokę od zachodu, natomiast półwysep Cape Brett, wybiegający 10 km w głąb oceanu, od wschodu.
Według badań z roku 2006 Bay of Islands uznano za drugie na świecie miejsce intensywności błękitu nieba po Rio de Janeiro.

^{Otrzymana od Marty z wizażu, dziękuję :*}

701. Polska

Po prostu - poczuj magię gór.

700. Szwecja

Nie mogę uwierzyć, że wrzucam swoją 700 kartkę. Jak ten czas leci, jak te zbiory rosną. A kupka na półce usilnie zmaleć nie chce.
Sandhamn to niewielka osada w środkowej części archipelagu sztokholmskiego, niedaleko Sztokholmu. Sandham ma dosyć znany port, a w okresie letnim dwa razy więcej mieszkańców niż normalnie. Małe, urokliwe miasteczko przyciąga swoimi walorami zarówno przedsiębiorców jak i turystów. Ale czy jest się czemu dziwić? Patrząc na pocztówkę, to nie.
Z ciekawostek... W Sandham ma swój domek Mikael Blomkvist, postać z trylogii Milenium :) Nie czytałam, ale może się skuszę.

699. Indie

Ladakh to kraina pomiędzy głównym pasmem Himalajów a górami Karakorum, położona w części górnego biegu rzeki Indus. Geograficznie najbardziej na zachód wysunięty fragment Wyżyny Tybetańskiej; historyczny Tybet Zachodni. Głównym ośrodkiem administracyjnym jest miasto Leh. Politycznie Ladakh należy do Indii (stan Dżammu i Kaszmir) choć niewielka jego część znajduje się na terenie współczesnych Chin. Niegdyś niezależne królestwo, w XIX wieku zaanektowane przez władcę Kaszmiru. Mieszkańcy Ladakhu są etnicznie spokrewnieni z Tybetańczykami.

Niegdyś Leh był ważnym miejscem, gdzie krzyżowały się drogi kupców z Kaszmiru, Tybetu i Indii. Obecnie główny dochód Ladakhu to turystyka, szczególnie w okresie letnim.

Nad miastem górują ruiny Królewskiego Pałacu (widoczny na pocztówce), przypominającego Potalę w stolicy Tybetu – Lhasie. Został on zbudowany przez króla Sengge Namgyala w XVII wieku. W połowie XIX wieku został zniszczony przez kaszmirskie wojsko. Obecnie trwają prace konserwatorskie mające na celu przywróceniu mu dawnej świetności.

698. Grecja - UNESCO

Piękne kolorowe Korfu.
Korfu albo Kerkyra to miasto w Grecji, stolica wyspy Korfu i prefektury Kerkira w regionie administracyjnym Wyspy Jońskie, około 39,4 tys. mieszkańców (stan z roku 2001).
Miasto odnowiono z okazji spotkania przywódców państw Unii Europejskiej w 1994 roku. W mieście jest główny port pasażerski, a także lotnisko.
W 2007 roku stare miasto w Korfu wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

697. Finlandia

Oficjalna pocztówka sprzed dwóch i pół lat, z Finlandii. Uwielbiam tamtejszą zimę! Po prostu uwielbiam!

696. USA

Jezioro Tahoe (Lake Tahoe) leży na pograniczu stanów Nevada i Kalifornia w górach Sierra Nevada na wysokości 1899 m n.p.m. Jego powierzchnia wynosi prawie 500 km². Jest to jezioro dość głębokie (średnio 300 m, najgłębsze miejsce ma 501 m), bardzo czyste i przejrzyste. Położone jest naprawdę malowniczo, pomiędzy wysokimi górami, których fragmenty pozostają ośnieżone przez cały rok. Szczyty górskie wokół jeziora mają od 2.900 do 3.300 m n.p.m.

Woda w jeziorze Tahoe jest raczej chłodna, ale nadaje się do kąpieli i świetnie chłodzi w bardzo upalne letnie dni, kiedy temperatura w okolicach jeziora (za górami są już tereny pustynne) przekracza grubo 30 st. C.

Okoliczne góry posiadają wyznaczone szlaki, także wokół jeziora jest mnóstwo ścieżek i tras turystycznych. Zimą okolica przyciąga tłumy fanów białego sportu, a latem można tam łowić ryby, biwakować, chodzić po górach, żeglować. Większość turystów przybywa z Las Vegas, Los Angeles, San Diego czy z San Francisco.

Dojazd: jezioro leży w oddaleniu mniej więcej 2 godzin jadąc od stolicy stanu Kalifornia, Sacramento, 1 godziny od leżącego w Nevadzie miasta Reno i 30 minut od stolicy Nevady, Carson City. Dodatkowo w Reno oraz w Sacramento znajdują się międzynarodowe pory lotnicze, dobrze skomunikowane z resztą kraju. W zimie należy pamiętać o zimowych oponach lub łańcuchach, które są konieczne aby dostać się nad jezioro.

Jezioro Tahoe stanowiło scenerię dla filmów i seriali tv. W pobliżu położone jest ranczo Ponderosa z telewizyjnej serii "Bonanza" (obecnie muzeum). Nad jeziorem Tahoe rozpoczyna się również film "Ojciec chrzestny II". Poza tym kręcono tu filmy: "As w rękawie" (2006), "Zamach" (1987), "Bodyguard" (1992), "Miasto aniołów" (1998).

Pocztówka jak pocztówka, ale zdjęcia tego miejsca...

 Zdjęcia pochodzą z internetu i nie są moją własnością.

695. Niemcy

Nazwa "kawa" pochodzi od arabskiego "kahwa". Do większości języków europejskich przeniknęła poprzez tureckie słowo "kahve" i utworzoną od niego włoską nazwę "caffe". Turecki "kahve" powstało za arabskim "qahwa" - jako skrót od "qahhwat al-bun" (ang. wine of the bean). Skąd arabskie odniesienie do alkoholu? W świecie arabskim kawa była alternatywą dla zakazanego wina. W Polsce "kawa" pojawiła się po Bitwie pod Wiedniem w 1683 w formie tureckiej. Jej dokładna etymologia nie jest znana. Kahva oznacza po arabsku zarówno kawę jak i wino, z czego drugie znaczenie jest starsze. Często przyjmuje się, że nazwa ta wywodzi się od znanego z uprawy kawy regionu Kaffa w Etiopii. Może ona pochodzić także od słowa kohwet oznaczającego siłę.

694. Finlandia

693. Szwajcaria

692. Finlandia

691. Niemcy

690. Tanzania

Tanzania to państwo we wschodniej Afryce powstałe z połączenia dawnych kolonii brytyjskich: Tanganiki oraz brytyjskiego Zanzibaru, co symbolizowała nazwa utworzona z pierwszych sylab nazw obu krajów – TAN+ZAN. W skład Tanzanii jako republiki federacyjnej weszła również wyspa Pemba położona blisko Zanzibaru. Na pocztówce możemy zobaczyć  Park Narodowy Tarangire - park narodowy położony w północnej części Tanzanii. Park został utworzony w 1970 na powierzchni 2600 km². Nazwa parku pochodzi od rzeki Tarangire, która przepływa przez park.
Z pozdrowieniami dla Madzi (:*)

689. Finlandia

Uwielbiam hiszpańskich artystów, szczególnie takich jak Luis Royo czy Victoria Frances *.*
Ślinię się za każdym razem, kiedy widzę ich grafiki, tym bardziej, że wtedy w głowie rodzą mi się myśli, by znowu pisać.
Styl jej prac jest baaaaardzo gotycki, przeważają upiorne kobiety, w pięknych sukniach, często upadłe anioły, często diaboliczne niewiasty. Ale czemu się dziwić, skoro inspirują ją tacy artyści jak: Edgar Allan Poe, Anne Rice, H.P. Lovecraft, Bram Stoker, Goethe, Oscar Wilde, Victor Hugo, Charles Baudelaire, Stephen King, Luis Royo, Brian Froud, Gerald Brom, Alan Lee, Joseph Vargo, David Delamare, Natalia Pierandrei, Fernando Fernández, Segrelles i Pepe González, a także muzyka zespołu Dark Sanctuary i kino.
Wydano kilka albumów z jej pracami, wiele plakatów, a także kalendarze na rok 2006 i 2007 zawierające jej obrazy.

688. Rosja

Nowosybirsk jest trzecim co do wielkości miastem w Rosji, zaraz po Moskwie i St. Petersburgu. Równocześnie jest największym miastem Syberii. Widoczna na pocztówce Kaplica św. Mikołaja jest jedną z kaplic prawosławnych, przed przewrotem uznawana za symbol miasta. Decyzja o wzniesieniu kaplicy św. Mikołaja ma związek z jedną z organizacji charytatywnych (zajmowała się ona m.in. opieką nad sierotami i biednymi dziećmi) działających na terenie ówczesnego Nowonikołajewska. W 1913 r. wysłała ona petycję do władz miejskich oraz władz Cerkwi o zgodę na wzniesienie kaplicy w centrum miasta. Patron kaplicy, św. Mikołaj z Miry, uważany był nie tylko za opiekuna Nowonikołajewska, ale został także wybrany na cześć imperatora Mikołaja II, oraz w związku z obchodzą niedawną trzechsetną rocznicą wstąpienia na tron dynastii Romanowów. W 1930 r. kaplica została zburzona przez władze sowieckie, a w 1993 r., już po upadku Związku Radzieckiego staraniem władz kościelnych oraz mieszkańców miasta odbudowana.

687. Rosja

Pocztówka otrzymana w ramach RR City-viewcards. Przedstawia Cerkiew Wasyla Błogosławionego w Moskwie. Co jak co, uwielbiam pocztówki z cerkwiami, one są takie piękne, majestatyczne, kolorowe.. Cerkiew ta, znajduje się na Placu Czerwonym, tuż obok Kremla.
Zbudowana została w latach 1555-60 przez cara Iwana Groźnego, miała upamiętniać zwycięstwo w wojnie z kazańskimi Tatarami i zdobycie miasta Kazań. Za jego autora uważa się pskowskiego mistrza Postnika Jakowlewa, zwanego Barmą. Według niektórych historyków w budowie brali udział włoscy mistrzowie, tworząc szczególne połączenie tradycyjnej słowiańskiej architektury i europejskiego stylu epoki Odrodzenia. Legenda głosi, że po ukończeniu budowli Iwan Groźny rozkazał oślepić architektów, by nigdy więcej nie stworzyli takiego cudu. Jednakże nie wydaje się to prawdą, ponieważ, z późniejszych doniesień wynika, że Postnik brał udział również w budowaniu Kremla Kazańskiego.

686. Japonia

Świąteczna kartka od Akiko, mojej swaperki :)
Nie spodziewałam się jej zupełnie, bo ostatnio nie wysyłam kartek, ale to był bardzo miły i przyjemny gest.

685. Hiszpania/Teneryfa - UNESCO

Teneryfa to należąca do Hiszpanii wyspa na Oceanie Atlantyckim, u północno-zachodnich wybrzeży Afryki, zaliczana do Makaronezji. Jest największą i najludniejszą wyspą w archipelagu Wysp Kanaryjskich i najludniejszą wyspą hiszpańską. Teneryfa, choć geograficznie leży w północnej Afryce, jest integralną częścią Hiszpanii i Unii Europejskiej. Obowiązującą na wyspie walutą jest Euro, a językiem urzędowym język hiszpański. Z mieszkańcami można się też porozumiewać w językach angielskim i niemieckim, w tych językach są też niektóre tablice informacyjne.
Pico del Teide to szczyt wulkaniczny położony na wyspie. Ma wysokość 3718 m n.p.m. i jest najwyższym szczytem w Hiszpanii i najwyższym szczytem na jakiejkolwiek atlantyckiej wyspie.
Na wysokości około 2000 m n.p.m. rozłożone są równiny zwane cañadas. Teren ten ukształtowany jest przez działalność wulkanu – pokrywają go bazaltowe, pumeksowe i obsydianowe formacje skalne, a przez całą długość zbocza wulkanicznego stożka ciągną się zastygłe strumienie lawy. Jest to wulkan czynny. Ostatnia erupcja miała miejsce w 1909 roku. Wulkan wraz z otoczeniem, łącznie z całą kalderą Las Cañadas jest chroniony w Parku Narodowym Teide. W 2007 roku park wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nazwa wulkanu pochodzi z języka Guanczów, pierwszych mieszkańców Wysp Kanaryjskich. Tide oznaczało Piekielna Góra, w której żył demon Guayota. Wg legendy demon Guayota porwał Mageca (boga światła i słońca) i uwięził go pod wulkanem, pogrążając świat w ciemności. Guanczowie błagali najwyższego boga Achamána o pomoc. Achamán zwyciężył Guayotę, zatkał nim wylot krateru i uwolnił Mageca. Od tej pory, kiedy Guayota próbował wydostać się w czasie erupcji wulkanu, Guanczowie palili wielkie ogniska, aby go przestraszyć.
Guayota zwykle występował pod postacią czarnego psa, któremu towarzyszyły inne demony.
Guanczowie wierzyli, że Teide sięga do nieba. W wielu niedostępnych miejscach znaleziono kamienne narzędzia i ceramikę. Przypuszczalnie były to dary przebłagalne dla złych duchów, które mieszkały na górze.

684. Karaiby

Słysząc Karaiby, w uszach natychmiast odzywa nam się dźwięk instrumentu zwanego steel pan (czyli w wolnym tłumaczeniu „stalowa patelnia”), a my ze zdziwieniem zastanawiamy się, dlaczego w naszej dłoni nie wylądował jeszcze kolorowy drink z parasolką. Karaiby to także symbol przygody (ciekawe ilu amerykańskich turystów naprawdę sądzi, że na jednej z wysp spotka Jacka Sparrowa), miejsce, gdzie można spędzić romantyczny miesiąc miodowy i okazja do rejsu luksusowym statkiem oraz do odwiedzenia eleganckiego kasyna.Pod tym względem niewątpliwie zazdroszczę Amerykanom, stać ich na to.

Karaiby, a właściwie archipelag Wielkich i Małych Antyli, wyspy Bahama i Kajmany, to grupa większych i mniejszych wysp położonych w Ameryce Środkowej, które oddzielają Ocean Atlantycki od Morza Karaibskiego i Zatoki Meksykańskiej. W sumie jest to kilka tysięcy lądów oraz kilkanaście krajów i terytoriów zależnych, o łącznej powierzchni 255 tysięcy km2. To właśnie tutaj w 1492 roku przypłynął Krzysztof Kolumb (a konkretnie na wyspę Guanahani, należącą do wysp Bahama), biorąc Karaiby za wybrzeże Indii, stąd też historyczne miano tego regionu – Indie Zachodnie.

Mimo wspólnej nazwy Karaiby są jednak bardzo zróżnicowane – ze względu na odmienną historię, przynależność państwową i zmieniające się strefy wpływów, kulturę oraz religię, mamy tu do czynienia z pełnym przekrojem ustrojów politycznych, odmiennym stopniem rozwoju infrastruktury turystycznej oraz różną sytuacją gospodarczą. Od krajów zdecydowanie zacofanych, gdzie podawanie za przykład Kuby wydaje się zbyt banalne, po bardzo dobrze rozwinięte, znajdujące się w brytyjskiej strefie wpływów Bahamy, czy Amerykańskie Wyspy Dziewicze, będące terytorium zależnym Stanów Zjednoczonych.
To, co odcisnęło największe piętno na historii, kulturze i sztuce Karaibów to z całą pewnością kolonializm oraz związany z nim imperializm, a także niewolnictwo, którego tradycje na Karaibach były niestety bardzo silne i długoletnie. W konsekwencji oznaczało to liczne wojny, powstania, bitwy morskie i korsarstwo. Jest to ciężki bagaż doświadczeń, a jednak miejscowa ludność nie utraciła ducha i radości życia, co wyraża się na przykład w karaibskiej muzyce i tańcu.
Więcej informacji oraz tekst postu znajdziecie tutaj.

683. Turcja

Pocztówka, którą otrzymałam w ramach tagu. Region Antalya to niewątpliwie jedno z najpiękniejszych i najatrakcyjniejszych miejsc Riwiery Tureckiej. Lazurowe wody Morza Śródziemnego, niezwykły górski krajobraz, fantastyczne starożytne zabytki i doskonale rozwinięta infrastruktura turystyczna zapewniają wspaniałe wakacje, który wspominać można przez długie lata. Miasto Antalya i jego okolice mogą pochwalić się bardzo bogatymi dziejami, Główny ośrodek regionu został założony w I w. p.n.e. przez króla Pergamonu Attalosa II. W czasach starożytnych życie skupiało się wokół portu, który możemy podziwiać do dziś. Po okresie seldżuckim miasto przechodziło z rąk do rąk. Do Osmanów wróciła ostatecznie w 1415 r.
Najbardziej charakterystyczną budowlą miasta jest pojedynczy minaret Yivli, pozostałość dawnego meczetu. Do innych atrakcji miasta zalicza się też rzymska Brama Hadriana z II wieku oraz historyczna część miasta Kaleici ze słynnym minaretem Kesik.

682. Japonia

Góra Fudżi (po japońsku Fudżijama) jest cudem natury i miejscem świętym, czczonym przez buddystów, którzy uważają ją za wrota do innego świata. Krater znany jest pod nazwą Naiin (Świątynia). Fudżijama ma również wielkie znaczenie w pradawnej japońskiej religii shinto. Jej wyznawcy wierzą, że bogowie i duchy (kami) mieszkają w kamieniach i drzewach na zboczach góry.
Góra Fudżi pokryta jest przez większą część roku śniegiem. Symetrycznie nachylone stoki i podstawa o kształcie idealnego okręgu o obwodzie 126 km czynia ją wyjątkowo piękną. Góra widoczna jest w pogodnu dzień z odległości około 80 km. To młody wulkan, który powstał jakieś 600 tys. lat temu. wybuchał 18 razy; ostatnia erupcja miała miejsce w 1707 roku, a popioły zawędrowały wówczas aż do odległego o 100 km Tokio.
Jak dla mnie piękna, majestatyczna góra. Chciałabym ją zobaczyć na żywo, chociaż z daleka, ale na żywo.. Kiedyś...

681. Finlandia

680. Irlandia

Piękna poranna mgła, prawda? Otrzymana w ramach prywatnej wymiany.
Zamek Bunratty jest jednym z lepiej zachowanych w Irlandii. Klasyczna mieszkalna wieża wspaniale oddaje warunki w jakich mieszkali jej dawni użytkownicy. Zgromadzone wyposażenie pokazuje jak wyglądały realia średniowiecznego życia, a organizowane w ciągu całego roku bankiety średniowieczne są wspaniałą okazją do poznania przeszłości przy znakomitym jedzeniu, muzyce średniowiecznej i tańcach tradycyjnych.
Miejsce to zasiedlili wikingowie w 970 roku, tworząc tutaj ośrodek handlowy, będący wysuniętą placówką głównej osady wikingów na terenie Limerick. Zamek w obecnej formie jest czwartą wersją budowli warownej na tym miejscu. Pierwszy został zbudowany przez Roberta de Muscegros, Normana, który około 1250 roku zbudował ziemno-drewnianą fortecę. Kamienny zamek zbudował Thomas de Clare, a o randze Bunratty świadczy fakt, iż posiadało aż tysiąc mieszkańców w owym czasie. W XIV wieku zamek i miasteczko uległy zniszczeniu w wyniku walk prowadzonych z angielskimi najeźdźcami. W XV wieku zamek odbudował Sioda MacNamara i jego obecny stan, datowany na 1425 rok pozostał w zasadzie niezmieniony. Pod koniec XIV wieku Bunratty przeszedł w ręce klanu O’Brien, którzy w wieku XVI uznali zwierzchnictwo królów angielskich.
W czasach pacyfikacji Irlandii przez Cromwella, ród O’Brienów został wypędzony z Bunratty i nigdy tu nie powrócił. Ostatnim rodem posiadającym Bunratty była rodzina Studdart, która ostatecznie opuściła zamek w 1804 roku i przeniosła się do wygodniejszej rezydencji Bunratty House obecnie znajdującej się na terenie skansenu. Zamczysko popadło w ruinę, z której zaczął się podnosić dzięki uporowi Lorda Gort. Renowację prowadzoną od lat zakończono pod koniec lat ’50 a zamek zwiedzającym udostępniono w 1960 roku.

679. Rosja

Jabłuszko miłosne. Z miłości do życia.. Grzechu?
Kiedyś kartka mi się podobała...

678. Holandia

Oficjalna z Holandii. Bo żyrafa, a więc w moich preferencjach. Śmieszna :)

677. Francja - dubel

Ad cards Degres de Notre Dame. Dubel, od tej samej osoby. Swap. Ale mnie się podoba, na żywo ładniejsza.

676. Ukraina

Howerla ("trudne do przejścia") – najwyższy (2061 m n.p.m.) szczyt Beskidów znajdujący się w Beskidach Wschodnich, w północno-zachodniej części pasma Czarnohory, najwyższy szczyt Ukrainy.
W okresie międzywojennym przez szczyt Howerli przebiegała granica Polski i Czechosłowacji, a po aneksji Rusi Podkarpackiej w marcu 1939 przez Węgry - Polski i Węgier.
Zbocza góry pokryte są lasami bukowymi i iglastymi, powyżej znajduje się piętro łąk subalpejskich. U wschodniego podnóża wypływa źródło Prutu. Teren Howerli znajduje się w obrębie Karpackiego Parku Narodowego.
Howerla to częsty cel wycieczek turystycznych. Najpopularniejsza trasa prowadzi z tzw. turbazy w Zaroślaku, powstałej na miejscu istniejącego od 1881 schroniska na Zaroślaku.

675. USA - UNESCO

Post ze specjalną dedykacją (i małą reklamą) dla Justki, która stoi nade mną z biczem i pilnuje, abym coś na bloga wrzuciła. To widzicie, wrzucać będę.
Tym razem, moją ostatnią i dosyć świeżą (bo tegoroczną!) zdobyczą unescową jest pocztówka przedstawiająca Independence Hall. Zbudowana między 1732r a 1756r. jest jedną z bardziej znanych budowli w Stanach Zjednoczonych (i na świecie). Ten budynek znajdujący się w Filadelfii to miejsce, w którym podpisano Deklarację Niepodległości oraz Konstytucję Stanów Zjednoczonych. Tutaj także odbywały się posiedzenia Kongresu Kontynentalnego. W budynku znajdował się również Dzwon Wolności, chociaż współcześnie jest on eksponatem w muzeum znajdującym się po drugiej stronie ulicy.
Budowla została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1979 roku. To moja 142 pozycja na liście UNESCO.

674. Indonezja

Lubię zimę, taką biała, puchatą i mroźną. Żeby skrzypiało pod nogami, a w słońcu skrzył się śnieg. Niestety, pogoda mnie nie rozpieszcza i co spadnie trochę śniegu to zaraz się roztapia. A takiej pluchy już nie lubię.
Dlatego przenoszę się do Indonezji, chociaż na chwilkę i zabieram Was ze sobą (chyba, że macie coś przeciwko?)
Pocztówka otrzymana od stałej swapowiczki mojej Yanity. Bali to indonezyjska wyspa w archipelagu Małych Wysp Sundajskich, bardziej znana po filmie z Julią Roberts "Jedz, módl się i kochaj". Bali znane jest w świecie z oryginalnego, charakterystycznego folkloru, architektury, rzeźby, malarstwa, a także muzyki i tańca. Sztuka Bali będąca pod wpływem sztuki hinduskiej charakteryzuje się bogatą roślinną i fantastyczną ornamentyką. Znane jest balijskie złotnictwo i płatnerstwo. Muzyka charakteryzuje się wykorzystaniem instrumentu gamelan. Oryginalny teatr cieni wayang. Góry stanowią źródło słodkiej wody. Tu biorą swój początek rzeki i jeziora, którym wyspa zawdzięcza swą urodzajność. Trzy potężne wulkany, Agung, Batur, Batukaru wyznaczają duchowe, kulturowe i geograficzne oblicze wyspy. Gunung Agung 3142 m n.p.m. uważany jest przez miejscową ludność za siedzibę Bogów. Według wierzeń Balijczyków to właśnie bogowie mogą wywołać wybuch wulkanu, aby ukarać mieszkańców za brak należytego szacunku lub za inne przewinienia. Z drugiej zaś strony Balijczycy wierzą, że urodzajne i żyzne gleby, które powstają w wyniku tych kataklizmów, dając obfite plony, są również i darem bogów.
Może kiedyś uda mi się zobaczyć Bali?

673. Finlandia

Kocham ten kraj, wielbię go i kiedyś tam zamieszkam. Uwierzycie, że jeszcze pół roku temu miałam okazję siedzieć wieczorami i podziwiać takie widoki?
Finlandia nazywana jest krainą jezior. Nie ma co się dziwić temu, bo faktycznie, jezior tam jest pod dostatkiem, szczególnie w okolicach środkowo-wschodniej Finlandii. Akurat byłam tam w maju/czerwcu. Konkretniej niedaleko Jyvaskylla - jezior ci u nich dostatek. W samym mieście jest piękne, długie jezioro, a jak się tam jedzie pociągiem, to zewsząd woda. Pięknie. po prostu pięknie.

672. Belgia

Oficjalna pocztówka z Belgii, która przyszła jakiś czas temu, z małym bonusem, który zaprezentuję na końcu.
Jak sami widzicie, mamy pokazany zamek Pietersheim. Jest to stosunkowo nowy pałac/zamek bo powstał w 1910 roku, wzniesiony ręką rodziny Merode. W 1920 roku został doszczętnie zniszczony przez pożar, przebudowano go w 1926 roku. Aktualnie pełni formę muzeum, hotel i restauracji. Niedaleko znajdują się ruiny starego zamku, bodajże z XII wieku. Przenieśmy się więc na chwilkę w czasie, by poznać historię starego zamku. Władcy Pietersheim wznoszą zamek na obrzeżach wód Lanaken, który poprzez małżeństwo dostaje się w ręce rodziny de Merode w 1449 roku. Stary zamek utrzymuje się w rękach rodziny przez wiele lat, mimo iż ona ciągle maleje. W 1721 roku zamek zapada się podczas uroczystości zaślubin marszałka de Merode z jedną z księżniczek Nassau-Haldamar (5 lipca), zabijając kilka pokojówek oraz inne osoby ze służby. Aktualnie ruiny zamku są zamknięte, ale spacerować można po terenach nowego zamku oraz lasach i ogrodach.Moim zdaniem, to bardzo ciekawe miejsce na wycieczkę.
A tutaj bonusik, sikający chłopiec prosto z Brukseli ;)

671. Indonezja

Kiedy umawiamy się na swapa, zazwyczaj spodziewamy się ładnych (chociaż to pojęcie względne) pocztówek, trafiających w nasz gust. Nie ma się co dziwić. Ja staram się wybierać sobie kartki (tak jak mój swapowicz), ale od czasu do czasu lubię być zaskoczona. W tym przypadku też. Napisało do mnie dziewczę, że wielbi jedną z moich kartek, że ona też ma ładne (miała, to fakt), czy nie mogłybyśmy? No pocztówek z Indonezji nigdy dość, więc pewnie, że mogłybyśmy.
Z niecierpliwieniem wypatrywałam listonosza, bo pocztówka miała być niespodzianką i.. była. I rozczarowaniem. Bo to obietnic ani nie spełnia, ani nie trafia w mój gust, ani ładne nie jest. Może interesujące, ale zawód spowodowany brakiem widoczków na które się umawiałam przesłania mi wszystko, prawo narzekać mam.
Tutaj w tym wszystkim to jedynie znaczki i pismo owego dziewczęcia było godne uwagi, bo pocztówka, no sami widzicie. Może komuś przypaść do gustu, mnie nie bardzo :(
Dakkochan to lalka bardzo popularna w Japonii w latach 60 ubiegłego wieku. Było to czarne dziecko, z wielkimi czerwonymi ustami i spódniczką z trawy. Dla mnie zabawka przerażająca, ale cóż ja tam wiem, pewnie ma jakieś większe znaczenie. ;) Produkowała ją japońska firma Takara, od 2006 bardziej znana jako TOMY Company.

źródło

No cóż.. ale znaczki są naprawdę ładne, o: