środa, 27 czerwca 2012

611. Filipiny - UNESCO

Park Narodowy Rzeki Podziemnej Puerto Princesa to jeden z obiektów listy światowego dziedzictwa UNESCO, położony na wyspie Palawan. Obejmuje pasmo górskie "Św. Pawła" i sąsiaduje z zatoką o tej samej nazwie na północy oraz z rzeką Babuyan na wschodzie. Wejście do parku znajduje się od strony miasteczka Sabang.
Najważniejszą częścią parku jest podziemna i żeglowna rzeka o długości 8,2 km, powstała w wyniku procesów krasowych w wapiennych skałach. Na jej ścianach znajdują się liczne stalaktyty, stalagmity, istnieją również duże komory. Część rzeki znajduje się pod oddziaływaniem pływów morskich. Aż do odkrycia w 2007 podziemnej rzeki na Jukatanie rzeka Puerto Princessa była uważana za najdłuższą na świecie.
Oprócz form geologicznych na uwagę zasługują formacje leśne, które tworzą tu 8 typów z 13 znanych w tropikalnej części Azji. Swoje siedliska ma tu 800 gatunków roślin. Z fauny najliczniejsze są różne gatunki ptaków (165 odmian).

piątek, 22 czerwca 2012

610. Filipiny - UNESCO

Tarasy ryżowe w Banaue to liczące ok. 2000 lat tarasy rolne, utworzone w zboczach górskich Ifugao na Filipinach. Przez Filipińczyków uważane za ósmy cud świata. Tarasy powstały prawdopodobnie wyłącznie dzięki pracy rąk, bez użycia maszyn czy cięższego sprzętu. Znajdują się na wysokości 1500 m n.p.m. i zajmują powierzchnię 10 360 km². Zasilane są wodą poprzez system irygacyjny ze znajdujących się powyżej lasów deszczowych. W 1995 zostały włączone na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obecnie tarasy są zagrożone poprzez proces erozji, ponieważ duża część pól przestaje być uprawiana. Tarasy muszą znajdować się pod stałą opieką i ciągle są odbudowywane.

609. USA

Każdy, kto chociaż raz grał w WoWa będzie miał skojarzenia z tą krainą. Ja dzisiaj otrzymałam pierwowzór. Park Narodowy Badlands to park narodowy położony w południowo-zachodniej części stanu Dakota Południowa w Stanach Zjednoczonych. Nazwa parku wywodzi się od tutejszej ziemi, która została określona jako Badlands (z ang. dosłownie złe ziemie). Po epoce lodowcowej na prerii żyli Indianie, dla których głównym źródłem pożywienia stały się bizony. Od tysiącleci Indianie traktowali Badlands z poczuciem trwogi i respektu przed siłami natury. Siuksowie nazywali ten teren mako sica, a francuskojęzyczni traperzy z Kanady - "złymi ziemiami do przejścia" (les terres mauvaises a traverser), po angielsku bad lands. Wounded Knee w Badlands to miejsce największej masakry Siuksów z 29 grudnia 1890 roku, kiedy "niebiescy żołnierze" zastrzelili około 200 bezbronnych Indian: mężczyzn, kobiet i dzieci.  Na obszarze tym w 1939 roku został utworzony pomnik narodowy Badlands National Monument. Status parku narodowego otrzymał w 1978 roku. Jego powierzchnia wynosi 982,4 km². Park narodowy Badlands jest otwarty przez cały rok. Główny sezon turystyczny przypada na miesiące letnie. Dla przeciętnego turysty największą atrakcją Parku są fantastyczne formy pastelowych skał wzdłuż ściany tektonicznego uskoku. Zerodowane przez wodę i wiatr skały mają kształty wieżyc, zamków, ostrych grzebieni, iglic, tworzą niesamowity, majestatyczny, księżycowy krajobraz wzbogacony stromymi żlebami. A wokoło - falujące morze prerii. Inną, wielką atrakcją, docenianą jedynie przez wąski krąg ludzi zainteresowanych paleontologią, są skamieniałe szczątki prehistorycznych zwierząt. Zaplecze turystyczne w parku tworzą dwa kempingi: Cedar Pass oraz Sage Creek Primitive Campgrounds. Na terenie parku można uprawiać m.in.: kolarstwo górskie, piesze wędrówki. Najczęściej występującymi na terenie parku zwierzętami są tchórz czarnonogi, lis płowy, owca kanadyjska i piesek preriowy; spotkać też można niewielkie stada bizonów oraz jeżozwierze, rysie, a z ptaków bieliki amerykańskie, jastrzębie oraz sroki. (I smoki, by się chciało rzec, i smoki...)
Faliste prerie Południowej Dakoty i Badlands użyczyły scenerii do kadrów filmu "Tańczący z wilkami".

608. Tajwan

To właśnie ta kartka przyniosła mi drugą, obcą ;) Sprawa o tyle ciakawa, że ani adresu, ani znaczka, a już na bank - nie do mnie ^^
Ale wracając - Sansiantai to obszar, w skład którego wchodzi plaża oraz kilka wysp położonych na wybrzeżu Taitung County na Tajwanie.Plaża rozciąga się na długości dziesięciu kilometrów długości. Popularną atrakcją turystyczną są widoki na urokliwe skaliste wybrzeża, obszar ten jest również dobrze znany jako "kładka" łącząca wybrzeże z największą wyspą, co właśnie widzimy na pocztówce. Tiatung jest obszarem we wschodniej części Tajwanu. Choć jego nazwa oznacza "Wschodni Tajwan", przez wielu mieszkańców jest nazywany jako "Houshan" co oznacza "za górami" lub "tylne góry" . Taitung jest oficjalnie podawana jako hrabstwie w Republice Chińskiej. Taitung biegnie wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Tajwanu. Powierzchnia wynosi 3.515 km2 co daje 3 miejsce, co do wielkości wśród Tajwańskich powiatów. Linia brzegowa Taitung wynosi 231 km długości. Powiat ten liczy obecnie 231,863 mieszkańców, ale posiada tylko jedno zarejestrowane miasto - Tiatung City. Reszta powiatu składa się z dwóch miast i trzynastu wsi. Ze wzgledu na swoja lokalizacje i izolacje przez góry, Tiatung jest ostatnia czescia wyspy ktora zostala skoolonizowana przez Han - emigrantów chińskich (późny XIX wiek). W XXw Taitung pozostał ekonomicznym zaściankiem, do dziś jest słabo zaludniony. Dzieki naturalnej izolacji uniknął urbanizacji i zanieczyszczenia srodowiska ktore zaczyle nękać wiekszą część Tajwanu, wiec ta bariera jest jednoczesnie swoistym blogoslawienstwem.
Kochanie, dziękuję za pomoc :*

środa, 20 czerwca 2012

607. Japonia

Lubię kartki, z których mogę się wielu rzeczy dowiedzieć, poznać ciekawe informacje. Chociażby ta. Powiecie, że to zwykłe drzewo? To drzewo kamforowe, w ogrodzie okalającym Świątynię Shoren-in w Kyoto, w Japonii. To drzewo ma ok. 800 lat. Ładnie się trzyma, czyż nie?
Shoren-in, znana również jako Awata Palace, to buddyjska świątynia zbudowana pod koniec XIII wieku. Początkowo była siedzibą opatów z sekty Tendai, na górze Hiei. Najwyższym urzędnikiem był ktoś z cesarskiej rodziny lub arystokrata z wysokiego rodu. Po wielkim pożarze w Kyoto, w 1788, świątynia była używana jako tymczasowy pałąc cesarski.
Jak już wspomniałam, świątynię okala cudowny ogród, drzewa kamforowe, oraz staw wypełniony kamieniami z kaskadą małych wodospadów. Został zaprojektowany przez Enshu Kobori.
Shoren-in Temple, garden by Enshu Kobori
Shoren-in Temple, garden by Enshu Kobori
Ładny, prawda? Ogólnie japońskie ogrody mi się bardzo, bardzo podobają.

606. Australia

Czuję się strasznie zawiedziona tą kartką. Wysłana z USA, drukowana z tych ichniejszej drukarki i wysłana..
Babka jest nowa na pc, wysyła albo takie, albo siebie...Zresztą zobaczcie sami KLIK
I po jaką cholerę ja to rejestrowałam?

poniedziałek, 18 czerwca 2012

605. Francja

Mont Saint-Michel (Wzgórze Świętego Michała) to skalista wyspa pływowa w Zatoce Wzgórza Świętego Michała (franc. Baie du Mont Saint-Michel), w południowo-zachodniej Normandii, połączona z kontynentalną Francją groblą długości 1800 metrów.
Na wyspie wzniesione zostało sanktuarium Michała Archanioła. Oryginalna nazwa sanktuarium to po łacinie Mons Sancti Michaeli in periculo mari (Wzgórze Świętego Michała w niebezpiecznym morzu) lub Mont Saint-Michel au péril de la mer (po francusku).
Obecnie wzgórze Saint-Michel stanowi naturalne centrum gminy Mont-Saint-Michel (w departamencie Manche, w administracyjnym regionie Dolna Normandia).
Architektura sanktuarium oraz zatoka z dużymi pływami morskimi sprawiają, iż jest to jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Normandii. Wg danych gromadzonych w ramach Projet Mont-Saint-Michel miejsce to zwiedza rocznie średnio 3 200 000 osób, co powoduje, że jest to najczęściej poza Paryżem odwiedzana atrakcja turystyczna we Francji. Wiele budowli wyspy zaklasyfikowano jako pomniki historii, a miasto jako całość otrzymało ten przywilej w 1962 roku. Od 1979 roku stanowi część Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO.
Jeżeli ktoś chce poczytać więcej, zapraszam na wikipedię.

604. Islandia

Eyjafjallajökull to czynny wulkan (1666 m n.p.m.) w masywie Eyjafjöll w południowej Islandii, położony na zachód od wulkanu Katla w pobliżu lodowca Eyjafjallajökull. Nazwa składa się z trzech słów, które w języku islandzkim oznaczają lodowiec masywu Eyja (nazwa masywu pochodzi z kolei od słowa wyspa). W ciągu ostatnich 1100 lat do erupcji Eyjafjallajökull dochodziło czterokrotnie: w 920, 1612, 1821-1823 i w 2010. W pierwszych trzech przypadkach wkrótce następowała erupcja pobliskiego wulkanu Katla.
Między 3 i 5 kwietnia 2010 r. nastąpiło około 3000 słabych trzęsień ziemi z epicentrum w okolicy wulkanu. Niektóre drgania były odnotowane w pobliskich miastach. Wybuch wulkanu nastąpił 15 kwietnia - miasta Fljótshlíð i Markarfljót zostały ewakuowane. Trzęsienie nie spowodowało ofiar w ludziach, aczkolwiek pył wulkaniczny znacznie zakłócił ruch samolotowy w całej Europie. Co zresztą chyba pamiętamy?
Wulkan ten jest wulkanem podlodowcowym.

603. Białoruś

Na pocztówce mamy okazję zobaczyć Zespół zamkowy w Nieświeżu usytuowany w Nieświeżu. W przeszłości stanowił rezydencję rodu Radziwiłłów.
Rodzina Radziwiłłów nabyła Nieśwież w 1533 r. Pierwszymi właścicielami byli Mikołaj Radziwiłł i jego brat Jan. Wcześniej ów zamek, wybudowany w średniowieczu, należał do rodziny Kiszków. W 1551 r. tutaj zostały sprowadzone radziwiłłowskie archiwa, a w 1586 r. cały majątek został zamieniony w ordynację.
W 1582 r. marszałek wielki litewski Mikołaj Krzysztof Radziwiłł (Sierotka) na ruinach dawnych fortyfikacji rozpoczął budowę monumentalnego renesansowo - barokowego zamku na planie kwadratu, projektu Jana Marii Bernardoniego. Budowla została ukończona w 1604 r., z wyjątkiem galerii, które dobudowano pół wieku później. Na jej 4 narożnikach zostały stworzone ośmiokątne wieże.
Zespół pałacowy był przebudowywany i odbudowywany wiele razy na przestrzeni wieków - w duchu klasycyzmu, neogotyku, modernizmu. Ciekawą postacią zamieszkująca dobra nieświeskie był Karol Stanisław Radziwiłł (Panie Kochanku), przeciwnik Stanisława Augusta Poniatowskiego, znany z przepychu i rozpustnego życia.
W dwudziestoleciu międzywojennym nieświeski zamek zasłynął ze spotkania marszałka Józefa Piłsudskiego z polskimi arystokratami, manifestując chęć współpracy z kołami ziemiańskimi. Do tego spotkania doprowadził m.in. Stanisław Mackiewicz, który tak opisywał wnętrza zamku w Nieświeżu: "Olbrzymie zamczysko składało się z sal ozdobionych setkami radziwiłłowskich portretów, setkami zbroi i rozwieszonymi pasami słuckimi (...) jedynym oświetleniem były świece. Światła tych świec, niespokojne i nastrojowe, kładły się na kolorach odwiecznych portretów. odbijały się blaskami w zbrojach". W tym czasie na zamku znajdowało się około 2.000 kompletów zbroi, setki bezcennych obrazów, kolekcji przeróżnych eksponatów, pamiątki rodzinne Radziwiłłów. Po zakończeniu II wojny światowej Radziwiłłowie i inni Polacy z Kresów Wschodnich zostali wygnani z ziemi ojczystej. Nieśwież został wcielony do Białorusi, władze białoruskie przekształciły wspaniałą rezydencję Radziwiłłów w sanatorium. Zamek był sukcesywnie ograbiany i niszczony (podobnie poczyniono z wielowiekowym parkiem), z dawnych wspaniałości sztuki europejskiej i bogatego wystroju wewnętrznego zostało zaledwie kilka pieców i kominków, oraz gdzieniegdzie "strzępy" przedwojennego parkietu.
Mimo, że w 1994 r. zespół zamkowy został uznany za narodowy pomnik historii i kultury przez władze białoruskie, a w 2005 r. dzięki wielkim wysiłkom i inicjatywie m.in.Polaków, architektoniczny, rezydencjalny i kulturalny zespół rodu Radziwiłłów został zapisany na liście światowego dziedzictwa UNESCO, jego profanacja nie ustała. Rekonstrukcja zamku pociągnęła za sobą wiele ostrych krytyk ze względu na nieuzasadnione prace i dopuszczenie do zniszczeń. W 2002 r. z powodu karygodnych zaniedbań najwyższe piętro budynku zostało zniszczone przez pożar. Władze Białorusi przebudowały także zwieńczenie wieży w stylu rosyjsko-prawosławnym niszcząc pierwotny wygląd zamku. W marcu 2008 r. podczas prac renowacyjnych Białorusini wyburzyli część zamku - zniszczona została jedna z galerii łączących główny korpus pałacowy ze skrzydłem bocznym zamku.
To jedna z ładniejszych kartek z Białorusi jaką otrzymałam :)

602. Polska

Wodospad Kamieńczyka (846 m n.p.m.) to najwyższy wodospad w polskich Sudetach. Woda potoku Kamieńczyk spada trzema kaskadami z wysokości 27 m. Za środkową kaskadą znajduje się grota sztucznie wykuta przez Walończyków, którzy przed wiekami znajdowali tu ametysty i pegmatyty. Grota ta jest nazywana Złotą Jamą. Przed II wojną światową Wodospad Kamieńczyka posiadał status pomnika przyrody, obecnie jest to teren ochrony ścisłej, wchodzący w skład Karkonoskiego Parku Narodowego
Poniżej wodospadu znajduje się kanion Kamieńczyka długości 100 m. Szerokość przy wodospadzie wynosi około 15 m, a niżej zmniejsza się nawet do 3 metrów. Ściany mają wysokość do 25 metrów.
Wodospad znajduje się na jednym ze szlaków ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę. W pobliżu wodospadu znajduje się schronisko "Kamieńczyk".
.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...